PIŁA - Kto zapłaci za bilety tych, którzy nie płacą?

W tej drugiej grupie są inwalidzi I grupy, osoby, które ukończyły 70. rok życia, uczniowie szkół specjalnych, dziennych ośrodków rehabilitacji i ich opiekunowie, honorowi dawcy I stopnia zrzeszeni w PCK, dzieci do lat 4 oraz inwalidzi wojenni i wojskowi. Tym ostatnim ulgę przyznało państwo, całej reszcie – gmina. Rachunek społeczny się zgadza, ale czy zgadza się rachunek ekonomiczny?

– Z naszą usługą wiąże się określony koszt, który musimy pokryć – tłumaczy Alicja Bober, dyrektor ds. ekonomiczno-finansowych w MZK. – Na to składa się m.in koszt amortyzacji autobusów, paliwa oraz wynagrodzenie dla kierowcy.

I albo MZK ściągnie te pieniądze z rynku, czyli z biletów, albo z miejskiej kasy. Trzeciego źródła nie ma, a ktoś musi zapłacić. Ostatnio padło na pasażerów, a spółka zastrzegła sobie prawo do kolejnej podwyżki, nawet w tym roku, jeżeli nie będzie zgadzała się jej kasa.

– Zdajemy sobie sprawę z tego, że istnieje pewna granica, po przekroczeniu której pasażerowie nie zaakceptują już kolejnej podwyżki – mówi dyrektor Alicja Bober.
Czy będzie to 2,60 czy dopiero 2,80 złotych? A może już 2,50 złotych odstraszy kilkudziesięciu, jeżeli nie kilkuset pasażerów? Jeżeli autobus ma być alternatywą dla prywatnego samochodu albo taksówki, musi być nie tylko wygodny, ale również tani. A co jeśli przestanie być tani?

5-tysięcznej rzeszy pasażerów, którzy jeżdżą za darmo, te dylematy nie dotyczą. Tyle że reszta pasażerów ma coraz mniejszą ochotę płacić za ich przywileje.
– Nie mam nic przeciwko ulgom dla osób starszych czy niepełnosprawnych – mówi Alicja Kościelska, która dojeżdża autobusem do pracy. – Jeżeli jednak ktoś dał im te ulgi, to powinien za nich zapłacić. Dlaczego ja mam kupować droższy bilet tylko dlatego, że ktoś jedzie tym samym autobusem za darmo?

Tymczasem pasażerów z prawem do darmowych przejazdów będzie przybywać, bo Piła się starzeje, podobnie jak cała Polska, a to będzie oznaczało coraz mniejsze wpływy z biletów. Co z tym fantem zrobią pilscy radni?