Szczęście w Złotowie

.
Już w najbliższy piątek (23.11) o godzinie 18.00, w sali kinowej przy Złotowskim Centrum Aktywności Społecznej zagości ,,Szczęście".

“SZCZĘŚCIE” – niemy film z 1934 roku ze specjalnie przygotowaną muzyką graną na żywo.
Muzyka na żywo: gra Waldek Rychły z zespołem
Joanna Zielecka – flety
Mateusz Nowicki- fagot
Waldemar Rychły – gitara
Reżyseria: Aleksandr Medvedkin (1900–1989)
Rok produkcji: 1934
Czas trwania: 62 min.
Opracowanie muzyki: Waldemar Rychły

62 minuty folkowej muzyki granej z rockową energią na instrumentach akustycznych: flecie, skrzypcach, gitarze, dzwonkach.
Inspiracją i źródłem były melodie ludowe opublikowane w połowie XiX wieku przez M. Bałakiriewa i P. Czajkowskiego.
Opracowanie muzyki do filmu: Waldemar Waldemar Rychły
Inspiracją i źródłem były zbiory rosyjskich melodii ludowych opublikowane w latach 1866 i 1872 przez M. Balakiriewa i P. Czajkowskiego.

Film „Happiness” to wyjątkowa komedia z satyryczną wymową, z awanturnictwem i paradoksalnymi scenami, nieco trącającymi gagami sytuacyjnymi kino Charliego Chaplina. To także bajka komediowa z nonsensami i absurdalnymi scenami – antybolszewicka w swoim przesłaniu.
Fabuła filmu koncentruje się na postaci nieszczęśliwego Khmyra – biednego rolnika. A rzeczywistość, w której żyje ów bohater – to ciężary na rzecz rozmaitych wyzyskiwaczy. Z polecenia żony ma on iść w świat inny, po szczęście, by dalej nie żyć w znoju i niewolniczym poddaństwie, jak jego przodkowie. Wszystkie usiłowania Khmyra paraliżują przeszkody tkwiące w systemie, mentalności, biedzie i ludzkiej pazerności. W istocie jest ten obraz – nawet z przesadzoną celowo stylistyką – bliski naszych wyobrażeń o wsi rosyjskiej, jej kolorycie -nędzarskich chałupach, długobrodym popie, babuszce czy sukmanach chłopskich, a w dalszych scenach z – wizytówką postępu: traktorzystką-kombajnistką w “jedynie słusznym” ustroju…
To swoista forma ostrej krytyki całego systemu, z którym nasuwają się podobieństwa do satyry Mikołaja Reja “Krótka rozprawa między panem, wójtem i plebanem” – “Ksiądz pana wini, pan księdza/ A nam prostym zewsząd nędza”. Film ten cenzura skazała na 40 lat zakazu wyświetlania, dopiero w latach 60. ujrzał światło dzienne zarówno w ZSRR, jak i na Zachodzie.